My Twitter Feed

November 30, 2023

NOTICIAS FLASH:

Alba Armengou. Aprender a florecer solos. -

miércoles, noviembre 29, 2023

Charlie y la fábrica de chocolate. Un billete dorado para el teatro. -

martes, noviembre 28, 2023

Josep Maria Pou. Cuando la memoria se convierte en un laberinto. -

lunes, noviembre 27, 2023

Javier Gutiérrez. Bienvenido a las rebajas morales. -

lunes, noviembre 27, 2023

Anabel Alonso. Ni los buenos son tan buenos ni los malos tan malos. -

lunes, noviembre 27, 2023

Reseñas Aux124. -

lunes, noviembre 27, 2023

Tecnología. Apple estrena su nuevo chip M3. -

lunes, noviembre 27, 2023

Moda. Bolsos y zapatos. -

lunes, noviembre 27, 2023

Arantxa Echevarría. Abrazando la identidad. -

sábado, septiembre 30, 2023

Los colonos. La otra cara del western. -

sábado, septiembre 30, 2023

El sueño de la sultana. Viaje hacia una utopía. -

sábado, septiembre 30, 2023

Isabel Coixet. Pueblo chico, infierno grande. -

sábado, septiembre 30, 2023

El cine de género independiente, según CAYE CASAS. -

sábado, septiembre 30, 2023

El ocultismo en la música, según PAUL ROLAND. -

sábado, septiembre 30, 2023

El orgullo de ser payaso, según WILBUR. -

sábado, septiembre 30, 2023

Blasphemous 2. Una secuela catártica. -

viernes, septiembre 29, 2023

Sara Zozaya. En busca de la libertad absoluta. -

viernes, septiembre 29, 2023

Belako. La magia del proceso. -

viernes, septiembre 29, 2023

Ditz. Una clase propia. -

viernes, septiembre 29, 2023

Ricardo Moya. Cantándole a la vida. -

viernes, septiembre 29, 2023

Zaldi Urdina. Sarraski Isildua Gogoan.

Denboraldi honetako euskaraz egindako antzerki lanarik arrakastatsuena bilakatu da. Gizartean drogak duen eraginari buruz hausnartzera gonbidatzen gaituen lana. Elkarrizketa honetan Ximun Fuchs zuzendariak ‘Zaldi urdinaren’ nondik norakoak ematen dizkigu.

Proiektu honen zein fasetan iritsi zinen? Gidoiaren behin betiko bertsioa bazegoen antzezlana prestatzerakoan ala jasotako hasierako bertsiotik abiaturik testuren bat berridatzi zenuten? Antzezlan honen iturburua Justo Arriolaren ‘A los pies de los caballos’ da. Liburu honek azaltzen du drogaren galdera Euskal Herrian, hots, nolatan izan den hainbeste droga, nondik etorri den, ze interesekin… Droga gure azkeneko sarraskia izan da, milaka hil dira. Hau ez da sartzen euskal gatazkaren kontakizunean. Drogagatik norbait galdu duten familiak geratzen dira estigmarekin, desbideratze batean ibili izan balitz bezala baina nire ustez hau zerbait antolatua izan zen, itotzeko eta erailtzeko belaunaldi oso bat. Alkoholarekin egin zen bezala indioekin edo japoniarrek Mantxurian egindako sarraskia opioarekin eta denok dakigu Euskal Herrian edozein droga mota aurkitzea oso erreza dela. Droga, berez, ez da ona ez txarra baizik eta horren kudeaketa da arriskutsua izan daitekeena. Arazoa da nahitara pozoi bezala erabiltzen denean holako eskala batean.

Nolakoa izan zen aktoreen zerrenda osatzeko proiektua? Aurretiaz ezagutzen zenituen ala hautaketa proba egon zen egokienak aukeratzeko? Antzezlan hau laugarrena da Arte Drama, Deja vú eta Axut! konpainiek elkarrekin egiten duguna. Hiru urtero biltzen gara onurak eta pentsaerak saski komun batean jartzeko. Proiekturako aberasgarriak diren beste pertsona batzuk ere gonbidatzen ditugu. Aktore gazteak ere gonbidatzen ditugu tresneria haien eskura izan dezaten haiek ere etorkizunean proiektuak aurrera eramaten ikasteko. Beraz proiektu hau bi helburu ditu, alde batetik antzezlanarena eta bestetik biharko euskal sortzaileak laguntzea oso era konkretu batean.

Zaldi urdinak gaur egun gertatzen den istorioa kontatzen digun arren, 80 eta 90 hamarkadetan pairaturiko drogadikzioaren erreferentzia nabarmena da. Denbora aukeraketa hori errepikatzeko arriskuan gaudela abisua ote da? Bai, hala da. Gure antzezlana road movie bat da. Familia bat bere seme iheslari bila doa, koman erori den norbaiti droga saldu eta gero. Road movie honetan familiak ukango ditu bere mamuak eta bere galderak bilaketa honetan eta Euskal Herriaren historia ere aurkituko du aurrez aurre. Inportantea zaigu gu, euskal sortzaileak bezala gure historiaren lekukoa izatea, ez aipatzen den historia ofiziala baizik eta memoria herrikoia, familietan dauden istorio horiek atera behar direnak gizarte mailan konpontzeko.

Antzezlanean eskarmentu handiko aktoreak baita hasiberrikoak ere aurki daitezke. Zaila suertatu zaizu talde bat osatzea haiekin? Zelan ikusten duzu aktoreen belaunaldi berria? Uste dut aktore gazteek badutela gaitasun handia baina hala da beti. Gazteriak ez badu gauzak ondo egiten aurreko belaunaldiak zerbait gaizki egin du. Sekulako altxorrak dira eta batzuetan ez ditugu balioztatzen. Babes eskasa bada eta ez da sustatzen euskal gazteriak duen kemena eta orokorrean euskal kultura sustatzeko ez dago pentsaera sendorik. Oso tristea eta esanguratsua da, politikoki funtsezko pentsaera bat ez izatea bat gure herriarentzat. Kulturan ez pentsatzea, herrian ez pentsatzea baita. Hori bezain sinplea da. David Tijeroren testua.

Deja un comentario