My Twitter Feed

December 11, 2024

NOTICIAS FLASH:

Emilia Pérez. Un nuevo camino. -

jueves, diciembre 5, 2024

Marta Nieto. El eclipse de la maternidad. -

miércoles, diciembre 4, 2024

Robert Wyatt en imágenes, según MARÍA TRÉNOR. -

miércoles, diciembre 4, 2024

Tragicomedias en stop motion, según ADAM ELLIOT. -

miércoles, diciembre 4, 2024

La fiebre de los ricos. La fortuna de (sobre)vivir. -

martes, diciembre 3, 2024

Conociendo a… SAIOA AGINAKO. -

martes, diciembre 3, 2024

Neva. Crecer criando. -

martes, diciembre 3, 2024

Chica Sobresalto. El efecto terapeútico de las canciones. -

martes, diciembre 3, 2024

Chill Mafia. El fin de un trayecto corto pero intenso. -

martes, diciembre 3, 2024

Airu. Un breve sol de invierno. -

martes, diciembre 3, 2024

Tarque & la asociación del riff. La pureza del rock. -

martes, diciembre 3, 2024

Los Zigarros. Hasta la extenuación. -

martes, diciembre 3, 2024

Ziraun. Musika Berrien eta Itxaropen Berrien Bidegurutzea. -

martes, diciembre 3, 2024

Maquina. Música para el cuerpo. -

lunes, diciembre 2, 2024

Janus Lester. Trantsizioen eta sormenaren arteko bidaia musikal bat. -

lunes, diciembre 2, 2024

Las niñas zombi. Las nietas de la guerra. -

lunes, diciembre 2, 2024

Chicago. Veintisiete años del tango en la prisión. -

lunes, diciembre 2, 2024

50 Sombras, el musical. Sin tapujos. -

lunes, diciembre 2, 2024

El viaje/Die Reise. Lenguas universales. -

lunes, diciembre 2, 2024

Reseñas AUX 130 -

lunes, diciembre 2, 2024

Saturraran. Aske izaten irakatsi zigun belaunaldi galduari omenaldia.

Saturraran

Ekainaren 20 eta 22an, denboraldiko proiekturik nagusienetariko bat helduko da, ‘Saturraran’ izeneko operaren estreinaldia. Juan Carlos Pérezek konposatua, Kirmen Uriberen euskarazko libretoa du. Saturraran elkar maitatu ezin duten bi emakumeren istorioa da. 80ko hamarkadan, Ane, itsas zabaleko arrantzale baten alaba, eta Luna, furgoneta batean iritsitako andaluziarra. Ezberdina dena onartzeko zailtasuna, heroinaren erasoa, arrantza munduaren gainbehera… dira Saturraran-en agertzen diren gaietako batzuk, aske izaten irakatsi zigun belaunaldi galduari omenaldia. Lucía Astigarraga zuzendari artistikoarekin egin dugu berba, lan honen xehetasunak hobeto ezagutzeko.

Zeintzuk izango litzateke Saturraran bezalako opera bat gauzatzeko egin beharreko erronkarik handiena? Sortu berria den opera bat da, eta horrek esan nahi du ez dudala musikaren grabaziorik edo erreferentzia estetikorik. Horrek ezohiko askatasuna ematen dit, baina hutsunerako jauzia ere esan nahi du. Gaur egun gure irudimenean eta paperean bakarrik existitzen den zerbait da. Ideia gorpuztea eta taldea norabide argi eta koherente batean gidatzea da, zalantzarik gabe, lan honen erronka handia.

Zer izan zen proiektu honen zuzendaritza onartzeko konbentzitu zizun ezaugarririk nagusiena? Hiru arrazoirengatik ez nuen dudarik izan: lehenengoa Juan Carlos Pérez eta Kirmen Uriberen materialetan oinarrituta zegoela jakitea, kalitate artistikoaren bermea baita. Bigarrenik, Arriagan estreinatuko zela jakiteak, horrek dakarren kalitate teknikoaren bermearekin, eta azkenik gaiak: itsasoa, 80. hamarkada, Saturraran… libretoak hunkitu ninduen!

Nola definitzen duzu zuzendari eszenikoaren papera ekoizpen liriko batean? Uste dut talde osoa inspiratu eta zaindu behar duzula, ekoizpen liriko batean izugarria dena. Garrantzitsua da sormen-ingurune bat sortzea, espazio seguru bat, kantariak erabat libre senti daitezen beldurrik gabe bilatzeko eta probatzeko. Gero, zereginak eta lehentasunak ondo antolatu behar dituzu.

Zer harrera izatea espero duzu ikusleengan ‘Saturraran’ opera? Oso hurbilak gerta daitezkeen gaiak jorratzen dira antzezlanean. Ikusleak istorioan murgiltzea eta errealitateari denbora batez ihes egitea espero dut. Aurki dezatela nolabaiteko edertasuna eta antzerkia eta musika apur bat gehiago maita dezatela. David Tijeroren textua.

Deja un comentario